Το Τρένο στο Ρουφ έχει δώσει το στίγμα του…αγαπά το θέατρο, τη μουσική, τη λογοτεχνία, τα εικαστικά και σταθερά στηρίζει τους νέους καλλιτέχνες. Η Τατιάνα Λύγαρη, η ιδρύτρια του μοναδικού Τρενοθεάτρου της χώρα μας έχει μεγάλα αποθέματα ενέργειας, ιδέες και κυρίως τη διάθεση να μοιραστεί ότι έχεις κερδίσει από τη ζωή, τις γνώσεις και την εμπειρία, με νεότερους ανθρώπους. Για 11η χρονιά προσκαλεί νέες καλλιτεχνικές ομάδες και μεμονωμένους καλλιτέχνες να δημιουργήσουν και να παρουσιάσουν με ελεύθερη είσοδο για το κοινό performances σύντομης διάρκειας (10-30 λεπτών) έως την Κυριακή 29 Μαΐου. “Το Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών “Τα 12 Κουπέ” απευθύνεται σε καλλιτέχνες από όλες τις μορφές της τέχνης και μπορεί να περιλαμβάνει θεατρικές και μουσικές performances, εικαστικές εγκαταστάσεις, εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας, χορευτικές performances, stand up comedy κα. Φέτος ο προβολέας φωτίζει κυρίως το Θέατρο με πληθώρα θεατρικών παραστάσεων σύντομης διάρκειας αλλά περιλαμβάνει και εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας, παραστάσεις χορού και μουσικά live” δηλώνει η Τατιάνα Λύγαρη.
“Η φετινή θεματολογία ποικίλει, κυρίως όμως μετατοπίζεται σε θέματα πιο κοινωνικά και πολιτικά όπως ο ρατσισμός, το προσφυγικό, η μετανάστευση, τα ηθικά διλήμματα σε καιρό πολέμου, η αναζήτηση δικαίωσης του ατόμου απέναντι σε αυθαιρεσίες και λιγότερο σε θέματα ανθρωποκεντρικά όπως πχ. η μετάβαση από τη ζωή στον θάνατο κ.ά. Το τρένο βέβαια, όπως πάντα, όχι μόνο ως περιβάλλων χώρος αλλά και ως σύμβολο μετακίνησης και διαδρομής, είναι πάντα κυρίαρχο και αποτελεί πρόκληση έμπνευσης και δημιουργικότητας για τους καλλιτέχνες”.
Πυρήνας του Φεστιβάλ και πηγή έμπνευσής του υπήρξε αρχικά το New Wagon του Τρένου στο Ρουφ με τα 12 κουπέ compartments), απ’ όπου πήρε και την ονομασία του. Στην πορεία, καθώς αυξήθηκε ο αριθμός των συμμετεχόντων καλλιτεχνών και των performances, προστέθηκε και κάθε απρόβλεπτος, σκηνικός και μη σκηνικός χώρος της Αμαξοστοιχίας. Φέτος, εκτός των υπολοίπων χώρων, προστίθεται και το πλήρως εξοπλισμένο υπαίθριο stage που διαθέτει πλέον η απλόχωρη Αποβάθρα του Τρένου στο Ρουφ.
Οι performances αναλυτικά
“Exploring Electricity” live μουσική performance του Θεόφιλου Πουζμπούρη
To Exploring Electricity είναι μια σειρά αυτοσχεδιασμών πάνω στο modular synthesizer system. Το αναλογικό αυτό μουσικό όργανο χρησιμοποιεί τον ηλεκτρισμό για να παράγει μουσική δημιουργώντας κάθε φορά μοναδικούς συνδυασμούς συνδέσεων που δίνει την δυνατότητα στην performance να εξελίσσεται και να παρουσιάζει κάθε φορά κάτι διαφορετικό ηχητικά, επηρεασμένο από την ατμόσφαιρα της Αποβάθρας.
“Mirage” χορο-θεατρική performance της ομάδας Τugger
Μια έρευνα για τα όρια των ανθρώπων γύρω από το τι είναι “κανονικότητα”, σε έναν νέο κόσμο, διαφορετικό. Σε τι διαφέρει η ζωή σε σχέση με το πώς την γνωρίζαμε παλιά; Τι έχει αλλάξει και τι παραμένει ολόιδιο; Με μέσο το σώμα και καταλύτη τον λόγο δημιουργούνται ερεθίσματα που έχουν σκοπό να διεγείρουν την ανακολουθία ανάμεσα στην αντίληψη και την πραγματικότητα. Θα καταφέρουν οι επιβάτες του τρένου να βρουν τον προορισμό τους ή θα μπλεχτούν ανάμεσα στις οφθαλμαπάτες και την πλάνη τους; Σύλληψη Νικόλ Καφετζοπούλου. Σκηνοθεσία/χορογραφία ομάδα Tugger. Μουσική: Παπαδόπουλος ∆ημήτρης. Ερμηνεί: Νικόλ Καφετζοπούλου, Μαρία Μακρή, Λεωνίδας Μπακάλης, Αυγουστίνος Φυτίλης .
“PowerSet” χορευτική παράσταση των Ολυμπίας Αντώνενα, Βενετίας Πάσχου
Ποιες είναι οι πιθανότητες να συναντήσεις ένα βλέμμα, να λάβεις ένα νεύμα κατανόησης, να νιώσεις ότι κάποιος διαβάζει τη σκέψη σου; Έχεις προσέξει πως αυτές οι – όχι πάντα – τυχαίες “συναντήσεις” σού αλλάζουν τη διάθεση, τη στάση; Έστω και για λίγο. Με όχημα την κίνηση, οι δυο χορεύτριες παίζουν με τις πιθανότητες και επιχειρούν να τις ελέγξουν. Μια προσπάθεια υπενθύμισης της σημασίας της ανθρώπινης επαφής και της δύναμης που μπορεί να μας δώσει. Σύλληψη Ολυμπία Αντώνενα, συνδημιουργία/ερμηνεία Ολυμπία Αντώνενα, Βενετία Πάσχου.
“Eπιβάτης” χορευτική performance των Σοφίας Νικολέττα, Γεωργίας Πυργίδου
Μια χορευτική performance με σημείο αναφοράς τον ουσιαστικό πρωταγωνιστή του χώρου, το τρένο. Όλα τα βασικά στοιχεία που “ζωγραφίζουν” στο μυαλό μας την εικόνα ενός σταθμού, βαγόνια, μηχανές, αποβάθρα, ήχοι, ανθρώπινη παρουσία αποτυπώνουν στη συνείδησή μας την εμπειρία ενός ταξιδιού, γίνονται η αφορμή και ο άξονας για τη μελέτη και τη δημιουργία ήχου και κίνησης. Χορογραφία/ερμηνεία Σοφία Νικολέττα. Μουσική επένδυση: Γεωργία Πυργίδου.
“Επιβάτης 7493547” θεατρική performance της Ομάδας en.Core
Ένας επιβάτης στο τρένο ξεκινάει να μιλάει για τη γειτονιά του και την αλλαγή που βιώνει μετά την άφιξη μεταναστών και προσφύγων. Εμείς τον ακούμε και τον θεωρούμε έναν ακόμα αγανακτισμένο που μιλάει δυνατά. Μήπως όμως, ήρθε η ώρα να ακούσουμε τα επιχειρήματά του κι ό,τι τον κάνει να αγωνιά, αλλά και να εξερευνήσουμε το αν και κατά πόσο τοποθετούμαστε απέναντί του και απέναντι στις αποφάσεις που παίρνει; Μια θεατρική performance εμπνευσμένη από τη νουβέλα του Γιάννη Τσίρμπα “Η Βικτώρια δεν υπάρχει”.
Σύλληψη/σκηνοθετική επιμέλεια/ερμηνεία Ορφέας Αλπανίδης, Κωνσταντίνος Μαναίος, Ελένη Μιχαηλίδου, Άντα Μπαϊρακτάρι, Μπάμπης Συμεωνίδης, Μαρίσσα Φαρμάκη.
“Κόκκινα Μήλα” θεατρικό μονόπρακτο της Ομάδας ΒΑΓΓ+Ελλη
Τρεις άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει την πατρίδα τους μετά από τον πόλεμο που ξέσπασε εκεί και κατευθύνονται προς μία άλλη χώρα για να ξεκινήσουν μια καινούρια ζωή. Ένας άντρας κι ένα ζευγάρι. Κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού συστήνονται και γνωρίζουν ο ένας τον άλλον. Σταδιακά το ζευγάρι ανακαλύπτει ότι ο άντρας που έχουν απέναντί τους δεν είναι αυτό που δείχνει. Είναι η αιτία που ξέσπασε ο πόλεμος στη χώρα τους. Είναι ο λόγος που πέθαναν τόσοι άνθρωποι. Κι αποφασίζουν να τον σκοτώσουν και να επιστρέψουν στη χώρα τους σαν ήρωες. Όμως ο άντρας έχει να τους κάνει μία καλύτερη πρόταση. Ένα επίκαιρο έργο για την ανθρώπινη φύση και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Κείμενο/σκηνοθεσία oμάδα ΒΑΓΓ+Ελλη. Ερμηνεία Βαγγέλης ∆ουκουτσέλης, Θανάσης Καρκαφίρης, Έλλη Πράντζου, (διπλή διανομή) Μαρία Λουίζα Άγγου.
“Μπουγάδα” χορευτική παράσταση της Ομάδας momenΤum
∆ύο άνθρωποι, στο δικό τους “τετράγωνο” αναλογίζονται το πόσο έχει αλλάξει η έννοια της επαφής των ανθρώπων. Επαφή, φροντίδα, στάση, απόσταση, θέση, σύνδεση, νερό… ΜΠΟΥΓΑ∆Α… ένα ξεκαθάρισμα σκέψεων, ένα εσωτερικό ανακάτεμα, μία εσωτερική τοποθέτηση στο χτες και το τώρα υπό τον χτύπο της καρδιάς σ’ ένα σχοινί διαδρομής.
Σύλληψη Μαρίνα Μαριόλα. Χορογραφία/ερμηνεία Μαρίνα Μαριόλα, Ναταλία Αργυράκη.
“Nionio” θεατρική performance της Ομάδας Μπλεκ
Άλλες φορές 99 και άλλες 4 ετών, η Nionio κάνει ένα μακρύ ταξίδι στη ζωή της, σε όσα έγιναν, σε όσα θα ήθελε να γίνουν μα δεν έγιναν και σε όσα περιμένει ακόμα. Με το καυστικό χιούμορ μιας γριάς μοίρας και την αφέλεια ενός παιδιού χορεύει, τραγουδάει, μονολογεί και περιμένει. Η Nionio αποτελεί μια κινησιολογική σπουδή παντρεμένη με το devised κείμενο που αφορμάται από τα μεγάλα θέματα της ζωής όπως ο έρωτας κι ο θάνατος. Μια ωδή στην αισιοδοξία. Σύλληψη/καλλιτεχνική επιμέλεια Λένα Μποζάκη. Κινησιολογική επιμέλεια/ ερμηνεία Έλενα Βακάλη.
“Οι Κόρες” θεατρική performance της Ομάδας Από τον πέμπτο στίχο κιόλας Φάλτσοι
Όλη η ιστορία διαδραματίζεται μέσα σε μια μέρα, σχεδόν σε πραγματικό χρόνο στην ανάμνηση μιας άλλης Αθήνας. Παίζουν το πιο αγαπημένο τους παιχνίδι στον κόσμο. Παίζουν το παιχνίδι ΜΗΤΕΡΑ. Νανά και Νούλα, Νούλα και Νανά. ∆υο κορίτσια κλεισμένα στο ιλουστρασιόν χαρτόκουτο της Ιστορίας αμφισβητούν και αναζητούν τη χαμένη σχέση τους με τη μητέρα, τις ρίζες, την ενηλικίωση, τον έρωτα, την αυτοδιάθεση, την κοινωνία, τη θέση τους σε μια κάποια Πατρίδα. Μέσα από το παιχνίδι είτε θα καταφέρουν να βρουν τη δική τους έξοδο, είτε θα συνεχίσουν να ζουν την κληρονομιά που τους δόθηκε. Κείμενο: Γλυκερία Μπασδέκη. Σκηνοθεσία/ερμηνεία: Μαριάννα Ράντου, Γεωργία Σκορδά
“Όταν ο Ήχος γίνεται Τοπίο” live μουσική performance του James Basdanis
Μία μουσική παράσταση, μοναχική (solo) μεν, αλλά με πολλές ιστορίες. Ζωντανές ερμηνείες από οργανικά έργα του δημιουργού ∆ημήτρη “James” Μπασδάνη. Τα ηχοτοπία της στιγμής δημιουργούν το soundtrack των στιγμών. Παίρνουν σάρκα και οστά με πλώρη να ενωθούν με στιγμές των θεατών, στοχεύοντας να ακολουθήσουν αμφότεροι, καλλιτέχνης και κοινό, το ζωντανό αυτό ταξίδι στον χωροχρόνο. Μουσικός on stage James Μπασδάνης.
“Πέρα από τον τόπο και τον χρόνο” εικαστική εγκατάσταση Κλεάνθης Πάγκαλος
Η προσφυγιά αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της συλλογικής και ατομικής ιστορίας του ανθρώπου που χάνεται στα βάθη των αιώνων των εποικισμών, της αποικιοκρατίας, των Σταυροφοριών, των Μεγάλων πολέμων αλλά και των νέων “μικρών” πολέμων. Άμαχοι πληθυσμοί εξαναγκάζονται σε άτακτη φυγή για να επιβιώσουν. Ο βίαιος εκτοπισμός και η αποκοπή από την εστία τους σηματοδοτεί το αιφνίδιο σταμάτημα του χρόνου που ως τότε κυλούσε στην κοίτη της καθημερινότητας. Η ξαφνική μετατροπή τους σε έναν ξένο, συνήθως ανεπιθύμητο, αποτελεί ένα τραύμα που σφραγίζει το είναι τους. Ο ζωγράφος επιχειρεί να συλλάβει αυτή τη σύγχρονη αλλά και τόσο παλαιά δυστοπία. Εστιάζει στα πρόσωπα που είδε στον προσφυγικό καταυλισμό της Λέσβου, στα πρόσωπα των προσφύγων που συναντά στην Αθήνα σήμερα. Συλλαμβάνει τις μορφές ως στιγμιότυπα μιας ζωής που εκτυλίσσεται πέρα από τον τόπο και τον χρόνο.
“Περί δημοκρατίας είπεν…” θεατρική / εικαστική performance του Βασίλη Ψυλλά
Ο διαχρονικός “Επιτάφιος Λόγος” του Θουκυδίδη γίνεται η αφορμή για ένα ταξίδι στον χρόνο και στον ορισμό της “δημοκρατίας”. Πόσο άλλαξαν οι όροι και οι προϋποθέσεις της; Τι πολίτευμα έχουμε τώρα άραγε; Μέχρι πού μπορεί να φτάσει η ελευθερία του δημοκρατικού πολίτη; Μια performance λόγου, μουσικών ηχοτοπίων και εικαστικής αναπαράστασης δοκιμάζει να απαντήσει στα ερωτήματα και να (δι)εγείρει… άλλα. Ιδέα/σκηνοθεσία/ερμηνεία Βασίλης Ψυλλάς. Πρωτότυπη μουσική/μουσικός επί σκηνής Γιάννης Σπανός.
“Περιμένω…”θεατρικός μονόλογος των Ευτυχίας Λιβανίου, Άντζυς Φιλήντα
Μια γυναίκα αντιμέτωπη με μια διπλή απώλεια, της δουλειάς της και της μητέρας της. H Σαλβίνα μόνη της απέναντι στην αδικία που δεν την αφήνει να αναπνεύσει, σκέφτεται δυνατά για να βάλει τα γεγονότα σε μια σειρά, να βρει τη δύναμη να συγκρουστεί ως το τέλος.
Εμπνευσμένο από το έργο “∆ωμάτια” του Φίλιπ Μανιάνα. Σκηνοθεσία Ευτυχία Λιβανίου. Ερμηνεία: Άντζυ Φιλήντα.
“Ρέντγκεν” θεατρική performance των Χρήστου Καπενή, Κατερίνας Αναστασίου (nerisisty)
Ρέντγκεν στη Φυσική είναι η μονάδα υψίσυχνης ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Το όνομα προέρχεται από τον Βίλχελμ Ρέντγκεν, τον γερμανό φυσικό (κάτοχο νόμπελ Φυσικής) που ανακάλυψε τις ακτίνες Χ. Η παράσταση ερευνά τη σχέση δύο επιστημόνων που καλούνται να εντοπίσουν ένα αντικείμενο που εκπέμπει ακτινοβολία στο εσωτερικό ενός τρένου. Μια performance που εμπλέκει την πραγματικότητα με τον κόσμο των ονείρων και έχει ως στόχο να προβάλει συμβολικά τα στάδια ζωής δυο ανθρώπων, την αναζήτηση, τη συνάντηση, τη συνύπαρξη και το τέλος. Σύλληψη/σκηνοθεσία/σχεδιασμός φωτισμών και ηχοτοπίων/ερμηνεία: Χρήστος Καπενής, Κατερίνα Αναστασίου (nerisisty).
“Τρι-στορίες” αυτοσχεδιαστική performance των Παναγιώτη Καλογερόπουλου, Γιάννη Μπακογέωργου
Ένα ταξίδι, δύο ηθοποιοί, τρείς διαφορετικές ιστορίες. Τρεις ιστορίες δημιουργούνται από το μηδέν, όλες εμπνευσμένες από την έννοια του “ταξιδιού”. Οι ιστορίες, αν και διαφορετικές μεταξύ τους στην αρχή, στο τέλος καταλήγουν να γίνονται μία. Όλοι οι χαρακτήρες και οι σχέσεις κλιμακώνονται και συναντιούνται σε ένα κοινό ταξίδι. Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Καλογερόπουλος. Ερμηνεία: Παναγιώτης Καλογερόπουλος, Γιάννης Μπακογέωργος.
Όλες οι performances παρουσιάζονται σε καθημερινή βάση από τις 19.00 έως τις 23:45 σε ένα κυλιόμενο πρόγραμμα, για ένα συνεχές 15νθήμερο (15 – 29/5). Είσοδος ελεύθερη. Απαραίτητη προϋπόθεση η προμήθεια δελτίων εισόδου. Έναρξη διανομής δελτίων εισόδου για τις performances τής κάθε ημέρας από 18.30 στο ταμείο της Αμαξοστοιχίας. Μέγιστος αριθμός δελτίων εισόδου 3 ανά άτομο/ανά ημέρα βάσει διαθεσιμότητας θέσεων.
